Zonsopgang tot zonsondergang

Zoals beloofd de editie van gisteren…….

Vandaag staan we al om 5.00 naast ons bed om de vallei in het ochtendgloren te aanschouwen. Vanaf ons balkonnetje maken we foto's bij het eerste ochtendlicht.

De daadwerkelijke zonsopkomst zien we in de vallei zelf en om 5.45 staan we dus al op onze wandelschoenen in de woestijn. We lopen de "Wildcat Trail" terwijl de zon opkomt. We zijn allebei overweldigd van de stilte en sereniteit die er heerst op de bodem van de vallei.

De tocht is een kleine 4 mijl en leidt ons om een van de mittens heen. In het zand staan de afdrukken van katachtigen en coyotes maar op een enkele hagedis na, geen spoor van wilde
dieren. Wel ligt er, zoals het hoort in de woestijn, een kadaver van wat wij denken een rund was.

Om 8.00 klauteren we de woestijn weer uit, zwaar onder de indruk. Gezien de temperatuur is deze tocht overdag af te raden want ook om 8.00 loopt de temperatuur al aardig op en zijn we zo goed als door ons water heen....we hebben wel een douche en ontbijt verdiend.

Na het ontbijt is het uitchecken, tanken, 8 liter water in de koelbox en weer gaan.
We maken nog een korte stop bij een canyon van de Little Colorado River, die ons een voorproefje geeft van wat we straks gaan zien.

Nadat we het Grand Canyon National Park zijn binnen gereden maken we onze eerste stop bij het desert view point. Weer zijn we overweldigd. Zoals onze beschrijving al aangaf is deze aanblik moeilijk voor het menselijke brein te bevatten en geen enkele foto kan overbrengen wat je hier ziet.

We rijden verder het park in en in Grand Canyon Villige betrekken we onze Lodge. Een leuk huisje midden in het groen.

In de Village doen we een aantal boodschappen om me te nemen naar de rand van de Canyon om daar tijdens de zondsondergang te picknicken.

We vinden een geweldige plek, weg van alle andere publiek, in alle rust op een ietwat over het ravijn hangende rots (vaders en moeders..geen paniek...we zijn er nog). Het uitzicht is fenomenaal. Lang nadat de zon onder is beseffen we ons dat we nog een heel stuk door een donker bos terug moeten lopen. En nog voordat we tegen elkaar uitspreken dat dit het tijdstip is om wild te zien staan we ineens in een kudde herten van het formaat eland. Best spannend zo dichtbij. We zien 2 vrouwtjes links en een vrouwtje en een mannetje met een enorm gewei rechts....we zijn niet helemaal op ons gemak omdat we niet weten hoe deze dieren in dit soort situaties reageren. We lopen rustig door...nieuwsgierig nagekeken door deze mooie grote dieren. De foto's zijn helaas niet zo best in het halfduister.

Dit was echt weer een dag van uitersten......Bovenstaand terug lezend...waar maak je nou zoveel mee in één dag...