Let's go

Om half 8 worden we al opgepikt door Ronald en Hanneke die ons naar Schiphol zullen brengen.

Zoals verwacht loopt het op de A12 meteen al vast en is het eigenlijk tot aan Schiphol hollen en stilstaan. Omdat we hier al op hebben gerekend i.v.m. het eindigen van de meivakantie en natuurlijk de maandagochtendspits is er geen man overboord. Ontspannen stappen we dan ook om 9.30u de vertrekhal binnen.

We hebben al online ingecheckt, dus ook dat scheelt. Na 10 minuten hebben we de koffers al ingeleverd en zijn dus klaar voor vertrek. Een totaal ander verhaal dan de paniek van vorig jaar dus.

Relaxed stappen we door de douane, halen alvast wat Maleisisch geld (oftewel Ringitts) en drinken een heerlijk kopje Starbucks koffie. Dankzij Starbucks dwalen we met onze gedachten weer even af naar ons Amerikaanse avontuur van vorig jaar.

Inmiddels is het al 11.30 uur en begint het boarden. Normaal gesproken zouden we om 12.00 uur vertrekken maar omdat men nog wacht op een aantal belangrijke documenten lopen we uiteindelijk iets vertraging op en vertrekken we uiteindelijk om 12.30 uur.

De vlucht verloopt uitermate soepel. De beenruimte is goed en het personeel van Malaysia Airlines is super vriendelijk en zorgt ervoor dat we niets tekort komen.
Een vreemd gevoel is er even op het moment dat we ons beseffen dat we boven Afganistan vliegen en de lampjes 11 kilomter onder ons van de hoofdstad Kabul zijn. Wij onderweg voor ons plezier en vermaak, onder ons een land volledig in puin.

Om precies 24.00 uur geeft de piloot aan dat de landing is ingezet. Het is dan 6.00 uur plaatselijke tijd.