Koloniaal Melakka

Om 6.22 uur raken de wielen de landingsbaan van het vliegveld in Kuala Lumpur. Door de raampjes zien we dat het aan de horizon al een stuk lichter wordt, de zon komt eraan.

Het vliegtuig was niet helemaal vol en is dan ook binnen no time leeg. Bij de bagageband gaat het al net zo snel en in recordtijd lopen we de aankomsthal binnen. Daar is het een warboel van mensen die iemand komen ophalen en door alle bordjes en chaos kost het ons moeite om het bordje met onze eigen namen te vinden. Uiteindelijk zien we het bordje Mr. Nico Calandra & Mrs. Charissa Nab.

Vriendelijk begeleidt de chauffeur ons naar de auto. De zeer grote luxe bak blijkt bij nader onderzoek een Nissan te zijn. Een model dat we in Nederland niet kennen. In ieder geval met airco want we moeten even bijkomen van de deken van vocht en warme lucht die buiten de deuren van het vliegveld over ons heen is gedrappeerd.

De chauffeur zit rechts en we rijden op de linkerbaan waar de auto’s en brommers ons links en rechts voorbij schieten. Dit kan nog lachen worden als we straks zelf de huurauto hebben.

In de rit van 90 kilometer naar Melaka verteld de chauffeur vol enthousiasme over zijn land en genieten wij van alle mooie nieuwe indrukken om ons heen. Tijdens een korte stop op een parkeerplaats worden we zelfs verrast door een aapje dat vanuit de bossen nieuwsgierig naar ons zit te kijken.

Om 8.45 uur zet hij ons af bij “the Baba House Hotel” midden in het Chinatown van Melaka. Het hotel is een combinatie van de Chinese en koloniale stijl. Overal hangt de zoetige wierrooklucht.

Eenmaal op onze kamer besluiten we om eerst maar eens wat te gaan slapen. Anders vallen we halverwege de dag om.

Om 14.00 uur staan we enigsinds uitgeslapen weer buiten om Melaka te gaan verkennen. Eerst even een lunch zien te scoren. Voor 5 ringitt per persoon (zeg maar 1,75 euro) eten we chicken riceballs, lekker en nieuw maar vooral een volledige maaltijd. Zo loont het nog eens om uit eten te gaan.

Melaka is ooit bezet geweest door de Portugezen, Nederlanders en de Engelsen en dat is nog steeds goed te zien. De beste manier om dit te zien is per Trishaw (een soort Riksja maar de fietser zit dan naast je i.p.v. achter je). Deze Trishaws vind je op bijna elke straathoek en we hebben dan ook binnen een paar tellen zo’n ding geregeld. Voor 50 ringitt p.p (ong. 12,50) zijn we de hele middag onder de pannen en brengt de bestuurder ons naar de diverse monumentale locaties. Respect voor dat kleine mannetje met die 2 volwassen westerlingen in zijn bakkie. Dat bij die temperaturen.

Om 19.00 uur hebben we de pap echt op. Weer eten we voor weinig een lekker hapje (een heerlijke kipsate dit keer) en lopen dan moe maar voldaan terug naar ons hotel. Eerst maar weer even een normale nacht doorslapen.