Start spreading the news...we're leaving today....

Start spreading the news...we're leaving today....Of toch niet????

Eindelijk....als vannochtend de wekker gaat is het eindelijk zover. Na maanden van voorpret vertrekken we vandaag naar New York, vanwaar, na een kort verblijf, onze roadtrip zal starten.

We staan redelijk bijtijds op om het huis nog even aan kant te maken. Moedertje komt immers een paar daagjes op het huis passen. Wel zo fijn dat het dan lekker netjes is.

Net als we klaar zijn en de koffers naar beneden brengen gaat de bel. Het zijn Charissa's vader en zijn vrouw Mieke die ons naar Schiphol zullen brengen. Voordat we vertrekken eten we eerst nog even de saucijzebroodjes die Mieke heeft meegebracht. Om precies 12.00 stappen we in de auto.

Ongeveer een uur en een kwartier later staan we op Schiphol en proberen we onszelf in te checken bij de gele "doe het zelf" incheck-zuilen. Gek....tot 2x toe worden we na het invoeren van ons e-ticketnummer uit het programma gegooid. Dat ding zal wel defect zijn denken we, want op de 2 zuilen ernaast zit ook al een "defect" papiertje. Om 14.00 gaat de incheckbalie open...dan eerst maar even een bakkie koffie.

Om iets over 2 melden we ons bij de incheckbalie die inmiddels open is. Enthousiast begint de meneer achter de balie op zijn toetsenbordje te rammelen en onze paspoorten in te scannen. Plots kijkt ie hoofdschuddend naar zijn scherm, waarna hij zijn blik tot ons richt en ons ijskoud meldt dat onze tickets niet zijn uitgegeven. We komen wel voor op de reserveringslijst maar het reisbureau heeft de vlucht niet definitief bevestigd. Hij verwijst ons naar de klantenservice van British Airways. Na een kwartier in zijn computer te hebben gegraven vertelt de meneer van de klantenservice dat we maar beter even met het reisbureau kunnen bellen en dat hij hoopt dat het op te lossen is maar aan zijn hoofd zien we dat hij er weinig vertrouwen in heeft.

Als een doorgewinterde secretaresse klimt Charissa in de telefoon. Na een gesprekje van amper 2 minuten hangt ze weer op, zwaar verbaasd over de onverschillige reactie aan de andere kant van de lijn......we worden teruggebeld...ook daar snappen ze er niets van. Nico staat inmiddels roodaangelopen met zijn hoofd tegen de hoofddraagconstructie van de vertrekhal te bonken.

Na nog eens 20 ijzige minuten zonder bericht doet Charissa een 2e poging. Dit keer klinkt de andere kant een stuk vriendelijker en krijgen we de boodschap dat het is opgelost. Telefonisch krijgen we de nieuwe e-ticket nummers. De man van de servicebalie checkt deze en ze zijn akkoord. Nadat Charissa de telefoon heeft opgehangen, verteld deze meneer dat ze zojuist gewoon 2 nieuwe tickets hebben geboekt. Het oude e-ticket nummer was een fictief nummer om de reservering aan te kunnen maken...deze zijn ze echter vergeten te vervangen voor het definitieve nummer. Gelukkig was er nog plek en hebben we 2 nieuwe tickets. Dit loopt met een sisser af...bijna konden we niet mee.

Na afscheid te hebben genomen van een eveneens opgeluchte Joop en Mieke melden we ons uiteindelijk 5 minuten voor sluiting bij de gate. Vanaf hier gaat alles vooralsnog soepel. De airbus 321 van British Airways brengt ons binnen het uur naar Londen waarna we zonder te wachten al plaats kunnen nemen in de Boeing 777-200, eveneens van British Airways. Door het uitstekende entertainment system en een paar korte slaapjes vliegen we in no time boven New York. Als de landing wordt ingezet hebben we een geweldig uitzicht op Manhattan, dat inmiddels al prachtig verlicht is.

Na het afnemen van vingerafdrukken en een foto, halen we de koffers op en stappen met nog een aantal andere mensen in een super shuttle busje (waar blijkt dat de naam Calandra in New York bekender is dan in Nederland….Are you the owner of Calandra Bakery??) Wij zijn de laatsten die eruit moeten, dus terwijl we de andere mensen naar hun hotel brengen, krijgen we al een mooie rondrit door de stad. Een aanrader bij nacht. Wat een geweldige eerste kennismaking.

Uiteindelijk komen we om 24.00 lokale tijd aan (6.00 Nederlandse tijd) in ons hotel op Broadway. Inmiddels zijn we allebei kapot. De lift brengt ons naar de 11e verdieping van het 23 verdiepingen tellende Hotel Beacon. Onze kamer met keuken is super en van alle gemakken voorzien. Na het douchen ploffen we uitgeteld op bed……snel nog even dit verhaaltje aftypen…..Jay Leno op de achtergrond